‘Ah, gaan we kunstjes doen?’, vroegen mijn zusje en ik. Soms moesten we nog even blijven aandringen, maar uiteindelijk zwichtte hij toch. Onze vader. Zusje en ik kibbelden nog even wie als eerste mocht beginnen. Hij ging dan op zijn rug op het Perzisch tapijt liggen in de huiskamer van onze etagewoning aan de Schiedamseweg. Hij hief zijn benen gebogen omhoog en als het mijn beurt was, werd ik als een acrobaat door zijn grote voeten de lucht in getild. Ik strekte me uit en was even los van zijn voeten, ik zweefde vrij en werd weer opgevangen. Zo voelde geluk. Vrij en vreugdevol en een rotsvast vertrouwen dat het altijd goed komt.
Samen speelden zusje en ik ook Circusje. We haalden de lakens van onze bedden en maakten daar een tent van. Het matras was de piste. Het hooggeëerde publiek bestond uit onze poppen en beren. We waren vijf en zes jaar. De kunstjes verliepen wat wiebeliger op onze kleine beentjes en het spel was om vanuit de lucht een mooie landing te maken. De variaties leken oneindig en natuurlijk ging er wel eens wat mis en liepen we een buil op onze hoofd of een gekneusde teen op. Maar dat leek ons niet te deren, we hadden lol in het samenspel en het steeds weer ontdekken van nieuwe capriolen.
We verhuisden na een aantal jaar naar een tussenwoning met een zolder. Die zolder werd het domein van mijn zusje en ik. Er hingen daar ringen, een schommel en een rekstok. Ons spel kon daar doorgaan. Met ons tweeën, want mijn vader transformeerde gaandeweg in een man waarvoor we op onze hoede moesten zijn. Maar daarover misschien een andere keer.
Dat Circusje spelen heeft voor ons een basis gelegd, dat no matter what je altijd weer op zoek kunt gaan naar het ervaren van puur plezier, vrijheid en speelsheid. En dat doen we dus nog steeds, mijn zusje en ik. We springen op trampolines, maken radslagen op het strand, uiteraard beoefenen we yoga en met acroyoga hervinden we net zoveel lol als in onze zelfgemaakte circustent in ons kamertje aan de Schiedamseweg.
Afgelopen week kwam zusje met een filmploeg naar mijn studio. Ze doet mee aan een tv-programma en gaat daar allemaal stoere dingen doen. In een van de uitzendingen wordt ze gevolgd in haar voorbereidingen en een onderdeel daarvan is een yogasessie met mij. Terwijl de cameraman om ons heen cirkelde, begeleidde ik haar door de yogaserie heen en als vanzelfsprekend sloten we dat af met enkele acroyogahoudingen. De yogamat was nu onze piste en de poppen en beren waren vervangen door de lens van de camera.