Blijf dromen

‘Zoiets zou ik nooit doen. Ik ken mijn plaats,’ zei de moeder van mijn vriendinnetje waar ik logeerde. We keken naar TopPop waar Penney de Jager vol overgave aan het dansen was. De moeder vertelde dat ze altijd dol was op dansen, maar nu nooit naar een disco zou gaan. Ze zou zich op haar leeftijd echt niet voor gek gaan zetten. Mijn vriendinnetjes moeder moet toen eind dertig zijn geweest.
Als tienjarig meisje vond ik het al vreemd dat ze dat zei. Is je leven dan al zo snel voorbij? Mag of kan je na een bepaalde leeftijd niet alles meer doen wat je leuk vindt? Dat leek me een heel saai vooruitzicht.

Vorige week werd ik zevenenvijftig. Op papier vind ik dat al behoorlijk oud klinken. Ik merk aan mezelf en andere leeftijdsgenoten dat je op een gegeven moment nou niet bepaald van de daken wil schreeuwen wat je leeftijd is. Ik heb het gevoel dat zodra ik dat doe mezelf in een hokje duw. Een hokje waarin je jezelf beperkt omdat ‘het niet meer gepast is’.  Er is zelfs een naam voor: Ageism.

Maar waarom eigenlijk? Ieder levensjaar dat je in gezondheid mag optellen aan je leeftijd is een geweldig geschenk. Elk jaar draagt bij aan inzicht, ervaringen, leermomenten, verwondering, verlangens, want ja die blijven zich altijd aandienen.

Op mijn vijfenveertigste besloot ik een carrière switch te maken en begon aan een opleiding tot yogadocent. Yogales geven doe ik met zoveel plezier dat ik het een prima gedachte vind om dit tot mijn tachtigste te blijven doen.

Ik vind het heerlijk en heel inspirerend om verhalen te horen van mensen die al veel ouder zijn dan ik, die iets zijn gaan doen waar ze blij van worden. Bijvoorbeeld Betty Goedhart, zij besloot als zeventiger om trapeze-artiest te worden of Helena Schargel die op haar eenentachtigste als lingeriemodel laat zien dat je dan nog steeds super sexy bent. En niet in de laatste plaats mijn eigen moeder die – toen ze met pensioen ging-  een keramiekopleiding ging volgen en nu prachtige sculpturen maakt.

Ik gun het de moeder van mijn vriendinnetje dat ze haar beperkende gedachte heeft kunnen loslaten en als een Penney de Jager zich is gaan uitleven op de dansvloer.

Blijf dromen. Dans, verf je haar roze, schrijf een boek, ga schilderen, leer op je hoofd staan, doe dat waar je blij van wordt.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *